Arkadaşlık, bilişsel düzeylerimizin uyuştuğu bireylerle kurduğumuz bağdır. Bir arkadaşınızla konuştuğunuz seviyede yahut rahatlıkta çocuğunuzun sizinle konuşmasına müsaade vermemelisiniz.
Bu rahatlık, çocuğunuzun hürmet ve sondan uzak yetişmesine sebep olabilir, böylelikle de yetişkinliğinde topluma karşı meseleler yaşayabilir. Kimlik sorunların, toplumdaki rastgele bir bireye karşı hudut ihlali durumuna yol açabilir.
Ailelerde çocuklarına ebeveyn olmanın değerini anlamayan kimi ebeveynlerde, çocukların otoritesi çok besbellidir. Bu durum sizin de vakit zaman rahatsız hissetmenize, çocuğunuzun elinde oyuncak olmanıza yol açabilir.
Çocuğunuza eşlik ederken bunu anne-baba ismi altında yapmanız gerekmektedir ancak bu demek değildir ki sıkı, çok kuralcı anne-baba olun.
Ebeveynler bazen çocuklarıyla arkadaşça ilgiler kurabilirler, yalnızca bakıcı olarak değil. Kıymetli olan, çocuğunuzun hislerini, zevklerini ve tercihlerini samimi bir formda anlamaktır.
Bu, katı otoriteden çok anlayışlı ve hudutlara saygılı bir yaklaşımla gerçekleşir. Bu üslup ile çocuklar, ebeveynlerini daha yakın ve destekleyici bir biçimde görecektir.
Çocuğa yaşının getirdiği üzere davranılmalıdır. Tam aykırısı davranmak, önemli meselelere hamile olabilir.
Çocuklarımıza arkadaşça yaklaşabileceğimizi ve birlikte keyifli vakitler geçirebileceğimizi hissettirmek değerlidir. Onlara, anne-babanın ebeveyn olmanın yanı sıra duygusal dayanak ve rehberlik sağlayabileceği bilgisini vermek gereklidir.
Bu noktada, çocuğun bilmeli ki, ebeveynleriyle dehşetlerini, sevinçlerini ve öteki duygusal tecrübelerini rahatça paylaşabilir. Ebeveynler, çocuklarına yönlendirme ve rehberlik yaparken onları yargılamayacaklarını da belirtmelidir. Bu, sağlıklı bir irtibat ve alaka kurmanın anahtarıdır.